titel	:	Steken onder water (onder schuilnaam Anne Winkels)
	categorie	:	10+ (AVI 7 - oude indeling leesniveau)
	pagina's	:	107
	illustraties	:	Joyce van Oorschot
	uitgeverij	:	Leopold (serie Gevaar!)
	1e druk	:	2001
	ISBN	:	90 6692 342 3

Leontien is gek op zwemmen, maar de laatste tijd takelt het zwembad af. Obscure types geven er feesten. 's Ochtends liggen er bierblikjes en chipsresten in het water. Maurits' vader is beheerder van het zwembad. Hij durft niets te zeggen tegen de rotzooischoppers. Maurits en Leontien gaan ook maar eens naar zo'n feestje. Maar als ze eindelijk het laatste bewijs op het spoor zijn, worden ze in het nauw gedreven...

Recensie
Gerard Reve verklaarde ooit dat een goede auteursnaam moest klinken als het repeterend schot uit een dubbelloops geweer: twee lettergrepen, waarvan de eerste beklemtoond. Gerard Kornelis van het Reve werd dus Gérard Réve en sindsdien ging het onze volksschrijver alleen maar voor de wind. Speelde dit mee toen Annie van Gansewinkel ook ging publiceren onder de naam Anne Winkels?
Als Annie van Gansewinkel verwierf ze geen wereldfaam. Kort geleden verscheen onder de oude naam nog Stijn Klein, een mooi boekje over Stijn die worstelt met zijn geringe lichaamslengte en daarom vooral lang voedsel als frieten en sperziebonen nuttigt. Maar ze lijkt nu als Anne Winkels toch meer succes te oogsten. Bijvoorbeeld bij uitgever Leopold in de serie Gevaar!, waar ze met Steken onder water opduikt naast thrillerauteurs van naam als Tomas Ross en René Appel.
De hoofdpersoon Leontien (12) bezoekt regelmatig het zwembad, maar de laatste tijd komen daar vreemde gasten, er wordt bier gedronken en in het weekend zijn er woeste feesten. Leontiens moeder is als journalist een groep afpersers op het spoor. Twee lijnen die uiteindelijk bijelkaar komen. Anne Winkels gooit bekwaam vragen op, schetst duistere situaties, verdachte figuren en schrijft zo een spannend boek. En het blijft niet bij wat avonturen, de karakters komen ook goed uit de verf. Moeder als workaholic, Leontien als ondernemende tiener. Dat de deugnieten tegen het eind wapens trekken was voor mij niet nodig geweest, maar het misstaat ook weer niet in een thriller.
Een met vaart geschreven boek, met voor mijn gevoel een lichte hapering aan het eind. In een detective ontkomt de auteur meestal niet aan enige uitleg. In de klassieke detective nodigt de speurder alle verdachten zelfs uit voor een finaal 'kringgesprek'. Maar in de jeugdliteratuur is men huiverig voor uitleg. Winkels begint daar dus ook niet aan, maar misschien is ze dan toch te voorzichtig. Is het jonge lezers nu bijvoorbeeld duidelijk wat precies de identiteit van de criminele groepering is en of de vriend van de moeder nu echt niet te vertrouwen was?
Harm de Jonge, Nieuwsblad van het Noorden, 1-2-2002

 

Fragment

'Ophouden nu.' Allebei kijken ze op van het gegil. Een eindje verderop zwemt een meisje weg uit een groep jongens, maar ze zitten haar meteen alweer achterna. Vast als een spelletje begonnen, denkt Leontien, maar nu is de lol er blijkbaar wel vanaf.
De knullen weten niet van ophouden. Met een stuk of vijf omringen ze het meisje, verder doen ze op dit moment niets. Het meisje is een jaar of zestien. 'Nee,' roept ze uit. Het lijkt of ze bang wordt. Leontien wil haar gaan helpen maar ze ziet dat Maurits Roel al wenkt. Die blaast nauwelijks hoorbaar op zijn fluitje en hij maakt een slap zwaaiend gebaar: zouden jullie niet eens ophouden?
Een paar jongens kijken op, het is of ze hem uitlachen.
Het meisje draait om haar as, zoekt hulp. Als ze Leontien aankijkt, duikt die onder water en zwemt tussen twee knullen door naar het midden. Naast het meisje duikt Leontien op, tegelijk met een vrouw die blijkbaar van de andere kant is gekomen.
Samen slepen ze het meisje, dat bijna verlamd lijkt, naar de kant. Twee jongens doen een poging om hen tegen te houden, maar Leontien geeft een van hen een flinke por. Ze hoort hem vloeken, maar dat kan haar niets schelen.
Het meisje staat nu op de kant en barst in snikken uit. De vrouw neemt haar mee naar de kleedkamers.
Leontien kijkt Roel aan. 'Waarom doe je niets? Je ziet toch dat hier een stel klieren de boel aan het verzieken is?'
'Ach, wat doe je eraan?' Hij haalt zijn schouders op en loopt weg, zijn hok in. Daarbij passeert hij twee jongens die met bierblikjes in hun hand op de rand van het bad zitten. Consumpties mogen niet in het zwembad en alcohol al helemaal niet. Roel leek het niet te zien. Of durfde hij het niet te zien?