titel	:	Vita en ik (Het leven van: Lara)
	categorie	:	9+ (AVI 8)
	pagina's	:	77
	illustraties	:	Saskia Halfmouw
	uitgeverij	:	Zwijsen (serie Het leven van ..)
	1e druk	:	2005
	ISBN	:	90 276 8013 2

Wat hebben we samen een lol gehad, Vita en ik. In de musical hebben we de sterren van de hemel gespeeld. En dat terwijl ik dacht dat het helemaal niets zou worden, toen ik hoorde dat ik met die verlegen Vita moest optreden. Vita is na groep 8 zelfs naar een speciale school gegaan. Daar kan ze verder met zingen en dansen en optreden.
Vita is in korte tijd mijn beste vriendin geworden. Onze vriendschap was heerlijk, maaar na groep 8 kwam het afscheid en zijn we ieder onze eigen weg gegaan.

 

Fragment

Dáár had ze kunnen zitten, naast me. Op het moment dat meneer Keulenaars binnenkwam, had ze vast naar me geknipoogd. Leuke man, had ze daarmee bedoeld.
Maar Vita kan helemaal niet knipogen. Of ze doet allebei haar ogen dicht óf haar mond trekt in een rare kramp.
In elk geval had ik dubbel gelegen van het lachen. Misschien goed dat het niet gebeurt. Ik zou meteen verkeerd opvallen en meneer Keulenaars lijkt me echt aardig. We boffen met hem als mentor.
Maar ze zit niet naast me, Vita. Op háár plaats zit een vreemde jongen. Ik weet zijn naam niet eens, van niemand trouwens, behalve natuurlijk van de vijf anderen die ook bij mij in groep 8 zaten. Fijn dat er toch nog een paar kinderen van "De Springplank" bij me in de klas zitten.
Leuke kinderen zijn het, maar ik had ze alle vijf met alle plezier ingeruild tegen één Vita.
Ze zit nu vast nog in de bus, haar mentoruur begon pas om tien uur. Niemand van "De Springplank" gaat naar haar school, het Sterrencollege ligt te ver van onze stad om te fietsen.
Zal zij mij missen? Of kijkt ze alleen maar verlangend uit naar al die leuke lessen die ze krijgt: muziek, dans, toneel en vooral musical.
Een jaar geleden wist ze nog niet eens dat ze dat leuk zou vinden, en al helemaal niet dat ze dat zo goed kan.
Een jaar geleden wist ik ook niet dat we dikke vriendinnen zouden worden, en al helemaal niet dat het nu al weer over zou zijn.
Een jaar geleden moest ik er niet aan denken dat ze naast me zou zitten, nu zou ik niets liever willen.
'Meisjes en jongens, noem dadelijk één voor één je naam, luid en duidelijk. We beginnen met jou, hier vooraan. Wat is je naam?'
'Lara Verstraelen.' Het kwam er net niet stamelend uit, geen spetterend eerste optreden. Dat belooft nog wat op deze school, als ik al tegen de makkelijkste vraag aanhik.
'Guido … eh… van Dd…dalen.'
Mijn buurman maakt gelukkig ook niet meteen een flitsende start.
Eigenlijk had 'Vita van der Sterren' moeten klinken. Maar zij spreekt straks haar naam uit in een klas met alleen maar vreemden. Ze heeft wel lef.
Die Vita, eens zo verlegen en zo stil. En nu is Vita een ster, bijna tenminste.
Het kan raar lopen. Het begon allemaal op die dag in november toen meester Rob het had over de weeksluiting.